Πραγματοποιώντας το ταξίδι μου στη Βαρκελώνη, που από την αρχή είχα δει ως ένα ταξίδι γεμάτο τέχνη, δε θα μπορούσα να αγνοήσω πως μόλις 140 χιλιόμετρα πιο βόρεια από την πρωτεύουσα της Καταλονίας βρίσκεται η μικρή και ήσυχη πόλη Φιγέρες, η γενέτειρα του σπουδαίου Σαλβαδόρ Νταλί. Και όταν, ειδικά, το ταξίδι με την άνετη και υπερσύγχρονη ταχεία διαρκεί λιγότερο από μία ώρα, δεν υπήρχε καμία δικαιολογία.
Η πόλη, Φιγέρες, διοικητικό κέντρο της επαρχίας Αλτ (Άνω) Εμπορδά, φιλοξενεί το περίφημο Θέατρο-Μουσείο Νταλί, το σημαντικότερο αξιοθέατό της, που αποτελεί, φυσικά, πόλο έλξης εκατοντάδων χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο απ' όλο τον κόσμο.
Tip: Εκτός από την ταχεία, που είναι μεν άνετη, όμως στοιχίζει κάπως ακριβούτσικα, μπορείτε να πάτε στη Φιγέρες από τη Βαρκελώνη με λεωφορεία που εκτελούν τακτικά δρομολόγια και είναι πολύ φθηνότερα.
Από τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, το μουσείο είναι πολύ εύκολα προσβάσιμο ακόμα και με τα πόδια - δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε το δρόμο που οδηγεί στο κέντρο, οπότε και από ένα σημείο θα σας κατευθύνουν άνετα οι σχετικές πινακίδες. Μπορείτε, φυσικά, να πάρετε και ένα ταξί για να πάτε άνετα, αλλά ο περίπατος θα σας δώσει μια ωραία ευκαιρία να δείτε καλύτερα και την πόλη.
Το κτήριο του μουσείου, χτισμένο υπό την επίβλεψη και τις οδηγίες του ίδιου του Νταλί, πάνω στα ερείπια του παλιού θεάτρου της πόλης, προκαλεί το βλέμμα με την εκκεντρικότητά του, που καθρεφτίζει τον χαρακτήρα και το έργο του μεγάλου ζωγράφου. Τα τεράστια αυγά στην οροφή, σύμβολα των εκκολαπτόμενων ιδεών, σκέψεων και εμπνεύσεων, το έντονο κόκκινο χρώμα των εξωτερικών τοίχων, οι χρυσές κούκλες-θεατές του παλιού θεάτρου που καλωσορίζουν τους επισκέπτες και ο τεράστιος γυάλινος θόλος, εισάγουν τον επισκέπτη στον ιδιαίτερο κόσμο της δημιουργίας του Νταλί πριν καν μπει στο εσωτερικό του μουσείου.
Κέντρο της όλης κατασκευής (αφού, στην ουσία το μουσείο αποτελείται από τρεις χώρους) αποτελεί το παλιό θέατρο της πόλης, το οποίο, μάλιστα, είχε φιλοξενήσει την πρώτη ατομική έκθεση του Νταλί, το 1919. Το θέατρο κάηκε κατά τον Ισπανικό εμφύλιο (1936-1939) και για χρόνια έμεινε ερειπωμένο. Τη δεκαετία του '60, ο Νταλί μαζί με τον τότε Δήμαρχο της Φιγέρες, άρχισαν να σχεδιάζουν την αναστήλωση του θεάτρου με σκοπό να γίνει μουσείο, το οποίο τελικά εγκαινιάστηκε το φθινόπωρο του 1974. Αργότερα, το μουσείο επεκτάθηκε και σε διπλανούς του θεάτρου χώρους, κυρίως στον σχεδόν εφαπτόμενο πύργο, που ήταν και η τελευταία κατοικία του Νταλί.
"Θέλω το μουσείο μου να είναι ενιαίο, ένας λαβύρινθος, μεγάλο και σουρεαλιστικό. Θα είναι ένα εντελώς θεατρικό μουσείο. Όσοι έρχονται να το δουν θα φεύγουν με την αίσθηση ότι έζησαν ένα θεατρικό όνειρο", έλεγε για το μουσείο του ο ίδιος ο Νταλί και νομίζω τα κατάφερε πολύ καλύτερα απ' όσο το επιθυμούσε. Οι αίθουσες εναλλάσσονται κατά μία, τρόπον τινά, σπειροειδή διάταξη σε τέσσερα επίπεδα. Ο χώρος, πραγματικά, δίνει συχνά την αίσθηση λαβυρίνθου, καθώς ο επισκέπτης βρίσκεται από τη μία αίθουσα στην άλλη κι από εκεί σε κάποιον διάδρομο, πολλές φορές ...χωρίς να το καταλάβει. Όλα "γυρίζουν" γύρω από την σκηνή του παλιού θεάτρου, κάτω από την οποία βρίσκεται και ο τάφος του Νταλί - προσβάσιμος στην υπόγεια αίθουσα του μουσείου.
Αναμφίβολα, ο εντυπωσιακότερος χώρος του μουσείου είναι αυτός του παλιού θεάτρου, με τον μεγαλοπρεπή θόλο, τα γκροτέσκ "τέρατα" στο χώρο των θεατών, κατασκευασμένα από πέτρες και ξύλα που άφησε πίσω της η φωτιά που κατέστρεψε το παλιό θέατρο και τα πολύ χαρακτηριστικά χρυσά αρ ντεκό "μανεκέν", που σαν θεατές ή ηθοποιοί από το παρελθόν χαιρετούν τους σημερινούς επισκέπτες από την εξωτερική μεριά των θεωρείων/παραθύρων των ορόφων. Έργα κάθε μεγέθους και τεχνοτροπίας, τρισδιάστατα κολάζ, γλυπτά, installations και παράξενες μηχανικές κατασκευές, αποτελούν την "παράσταση" που γεμίζει τη σκηνή. Το μουσείο είναι πραγματικά μια μοναδική θεατρική σουρεαλιστική εμπειρία που γεννά διαφορετικές εντυπώσεις και συναισθήματα στον κάθε επισκέπτη.
Εκτός από τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Σαλβαδόρ Νταλί από όλες τις περιόδους της καριέρας του, το μουσείο φιλοξενεί επίσης έργα άλλων καλλιτεχνών, όπως του Ελ Γκρέκο και του Μπουγκερώ, ενώ, κατόπιν επιθυμίας του Νταλί, σε ειδική αίθουσα φιλοξενείται και μια συλλογή έργων του στενού του φίλου, Άντονι Πίτξοτ, που ανέλαβε και διευθυντής του μουσείου μετά το θάνατό του. Επίσης, highlight του μουσείου αποτελούν η αίθουσα Mae West, με έπιπλα και αντικείμενα που από συγκεκριμένη γωνία και μέσα από φακό, συνθέτουν το πρόσωπο της Αμερικανίδας ηθοποιού και τραγουδίστριας, το "παλάτι των ανέμων" με την εντυπωσιακά ζωγραφισμένη οροφή (είναι η αίθουσα όπου είχε φιλοξενηθεί η πρώτη έκθεση του Νταλί) και το "σουρεαλιστικό δωμάτιο", ένας χώρος με έπιπλα εμπνευσμένα και σχεδιασμένα από τον καλλιτέχνη.
Tip: Η είσοδος στο Θέατρο-Μουσείο Νταλί κοστίζει 14 ευρώ, ενώ η φωτογράφηση/βιντεοσκόπηση επιτρέπεται, αρκεί να μην χρησιμοποιήσετε φλας και να είστε, φυσικά, διακριτικοί και προσεκτικοί με τα έργα τέχνης.
Ολοκληρώνοντας την επίσκεψη στο μουσείο και στο πλούσιο πωλητήριό του, μια βόλτα στο κέντρο της πόλης ως την ώρα της επιστροφής στη Βαρκελώνη, ήταν ό,τι πρέπει για να μπουν οι, αναμφίβολα, ποικίλες σκέψεις που γέννησε η τόσο στενή επαφή με την προκλητική τέχνη του Νταλί σε μία σειρά. Σχετικά κοντά στο μουσείο βρίσκεται και το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Σαλβαδόρ Νταλί, επίσης επισκέψιμο, όμως δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να κατευθυνθώ προς τον σιδηροδρομικό σταθμό περπατώντας και την τοπική "Ράμπλα" με τα κομψά παλιά κτήρια και τα μαγαζιά.
Κλείνοντας, αξίζει να σημειώσουμε ότι ένα δεύτερο μουσείο αφιερωμένο στον Σαλβαδόρ Νταλί έχει δημιουργηθεί και στην κοντινή μικρή πόλη Πουμπόλ (όπου είχε επίσης ζήσει για κάποια χρόνια ο καλλιτέχνης), καθώς και στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, και στη Φλόριντα των Η.Π.Α.
Διαβάστε για το τετραήμερο ταξίδι μου στη Βαρκελώνη
Και απολαύστε το βίντεο από τη Βαρκελώνη όπου θα δείτε και πλάνα από το Μουσείο Νταλί.
"Θέλω το μουσείο μου να είναι ενιαίο, ένας λαβύρινθος, μεγάλο και σουρεαλιστικό. Θα είναι ένα εντελώς θεατρικό μουσείο. Όσοι έρχονται να το δουν θα φεύγουν με την αίσθηση ότι έζησαν ένα θεατρικό όνειρο", έλεγε για το μουσείο του ο ίδιος ο Νταλί και νομίζω τα κατάφερε πολύ καλύτερα απ' όσο το επιθυμούσε. Οι αίθουσες εναλλάσσονται κατά μία, τρόπον τινά, σπειροειδή διάταξη σε τέσσερα επίπεδα. Ο χώρος, πραγματικά, δίνει συχνά την αίσθηση λαβυρίνθου, καθώς ο επισκέπτης βρίσκεται από τη μία αίθουσα στην άλλη κι από εκεί σε κάποιον διάδρομο, πολλές φορές ...χωρίς να το καταλάβει. Όλα "γυρίζουν" γύρω από την σκηνή του παλιού θεάτρου, κάτω από την οποία βρίσκεται και ο τάφος του Νταλί - προσβάσιμος στην υπόγεια αίθουσα του μουσείου.
Αναμφίβολα, ο εντυπωσιακότερος χώρος του μουσείου είναι αυτός του παλιού θεάτρου, με τον μεγαλοπρεπή θόλο, τα γκροτέσκ "τέρατα" στο χώρο των θεατών, κατασκευασμένα από πέτρες και ξύλα που άφησε πίσω της η φωτιά που κατέστρεψε το παλιό θέατρο και τα πολύ χαρακτηριστικά χρυσά αρ ντεκό "μανεκέν", που σαν θεατές ή ηθοποιοί από το παρελθόν χαιρετούν τους σημερινούς επισκέπτες από την εξωτερική μεριά των θεωρείων/παραθύρων των ορόφων. Έργα κάθε μεγέθους και τεχνοτροπίας, τρισδιάστατα κολάζ, γλυπτά, installations και παράξενες μηχανικές κατασκευές, αποτελούν την "παράσταση" που γεμίζει τη σκηνή. Το μουσείο είναι πραγματικά μια μοναδική θεατρική σουρεαλιστική εμπειρία που γεννά διαφορετικές εντυπώσεις και συναισθήματα στον κάθε επισκέπτη.
Εκτός από τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Σαλβαδόρ Νταλί από όλες τις περιόδους της καριέρας του, το μουσείο φιλοξενεί επίσης έργα άλλων καλλιτεχνών, όπως του Ελ Γκρέκο και του Μπουγκερώ, ενώ, κατόπιν επιθυμίας του Νταλί, σε ειδική αίθουσα φιλοξενείται και μια συλλογή έργων του στενού του φίλου, Άντονι Πίτξοτ, που ανέλαβε και διευθυντής του μουσείου μετά το θάνατό του. Επίσης, highlight του μουσείου αποτελούν η αίθουσα Mae West, με έπιπλα και αντικείμενα που από συγκεκριμένη γωνία και μέσα από φακό, συνθέτουν το πρόσωπο της Αμερικανίδας ηθοποιού και τραγουδίστριας, το "παλάτι των ανέμων" με την εντυπωσιακά ζωγραφισμένη οροφή (είναι η αίθουσα όπου είχε φιλοξενηθεί η πρώτη έκθεση του Νταλί) και το "σουρεαλιστικό δωμάτιο", ένας χώρος με έπιπλα εμπνευσμένα και σχεδιασμένα από τον καλλιτέχνη.
Tip: Η είσοδος στο Θέατρο-Μουσείο Νταλί κοστίζει 14 ευρώ, ενώ η φωτογράφηση/βιντεοσκόπηση επιτρέπεται, αρκεί να μην χρησιμοποιήσετε φλας και να είστε, φυσικά, διακριτικοί και προσεκτικοί με τα έργα τέχνης.
Ολοκληρώνοντας την επίσκεψη στο μουσείο και στο πλούσιο πωλητήριό του, μια βόλτα στο κέντρο της πόλης ως την ώρα της επιστροφής στη Βαρκελώνη, ήταν ό,τι πρέπει για να μπουν οι, αναμφίβολα, ποικίλες σκέψεις που γέννησε η τόσο στενή επαφή με την προκλητική τέχνη του Νταλί σε μία σειρά. Σχετικά κοντά στο μουσείο βρίσκεται και το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Σαλβαδόρ Νταλί, επίσης επισκέψιμο, όμως δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να κατευθυνθώ προς τον σιδηροδρομικό σταθμό περπατώντας και την τοπική "Ράμπλα" με τα κομψά παλιά κτήρια και τα μαγαζιά.
Κλείνοντας, αξίζει να σημειώσουμε ότι ένα δεύτερο μουσείο αφιερωμένο στον Σαλβαδόρ Νταλί έχει δημιουργηθεί και στην κοντινή μικρή πόλη Πουμπόλ (όπου είχε επίσης ζήσει για κάποια χρόνια ο καλλιτέχνης), καθώς και στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, και στη Φλόριντα των Η.Π.Α.
Διαβάστε για το τετραήμερο ταξίδι μου στη Βαρκελώνη
Και απολαύστε το βίντεο από τη Βαρκελώνη όπου θα δείτε και πλάνα από το Μουσείο Νταλί.
